Źródło wszelkiego zła – Bóg urojony

Źródło wszelkiego zła? (ang. The Root of All Evil?) — telewizyjny film dokumentalny, napisany i wyreżyserowany przez Richarda Dawkinsa, w którym dowodzi, że świat byłby o wiele lepszy bez religii. Książka Dawkinsa Bóg urojony wydana we wrześniu 2006 jest kontynuacją i wnikliwą analizą kwestii poruszonych w programie. Filmową kontynuacją pewnych wątków jest film Wrogowie rozsądku z 2007.

Część 1. Złudzenie Boga
Zajmuje się kwestią nieudowodnionych przekonań, które są traktowane w wielu religiach jako odpowiadające rzeczywistości oraz skrajnościom, ku którym to prowadzi. Dawkins rozpoczyna program opisując „potencjalnych morderców… którzy chcieliby zabić nas i samych siebie, ponieważ są motywowani tym co uważają za najwyższy idealizm”. Twierdzi, że „proces nie-myślenia nazywany wiarą” nie jest metodą zrozumienia świata, ale wręcz przeciwnie, powoduje podziały, jest niebezpieczny oraz stoi w zasadniczej opozycji do współczesnej nauki i metod naukowych…

Część 2. Wirus wiary
W drugiej części filmu Dawkins zajmuje się problemem religijnej moralności oraz zagrożenia religijną indoktrynacją dzieci. Tytuł tego odcinka jest wzięty z książki „Samolubny gen”, w której Dawkins rozważa ideę memów. Dawkins przedstawia w jaki sposób sekciarska edukacja jest przyczyną podziałów, jak dzieci są podzielone i etykietowane według religii swoich rodziców. Opisuje społeczność chasydzkich Żydów z Północnego Londynu jako odizolowaną od zewnętrznych wpływów takich jak telewizja; gdzie dzieci uczęszczają do przeznaczonych dla nich religijnych szkół. Rozmawia z rabinem Herschelem Gluckiem i sprawdza czy ich kultura pozwala dzieciom na dostęp do myśli naukowej.

Talibowie – Prawdziwe Oblicze

 

Paul Refsdal, norweski reporter wojenny z wieloletnim doświadczeniem, jest pierwszym człowiekiem Zachodu, któremu udało się sfilmować z bliska atak talibów na amerykańskie konwoje. Refsdal wrócił do Afganistanu po 25 latach od czasów, w których filmował potyczki mudżahedinów z Rosjanami i przedostał się do regionu kontrolowanego prze Al-Kaidę. Ten wybitny dziennikarz nawiązał kontakt z grupą Dawrana Safiego, za którego głowę Amerykanie wyznaczyli 400 tysięcy dolarów nagrody. Zrobione przez niego unikalne zdjęcia ukazują talibów naradzających się przed atakiem, czyszczących broń, ale także rozluźnionych i żartujących ze sobą.

Refsdal zauważa, że obecnie talibowie nie dysponują zbyt bogatym arsenałem, a jednak uderzają w Amerykanów celnie i dotkliwie. Akcje ludzi Dawrana również dają się we znaki niewiernym z Zachodu. Wreszcie Amerykanie przypuszczają kontruderzenie. W jego wyniku ginie dwójka dzieci przywódcy, a Refsdal zostaje zmuszony do ucieczki. Gdy wraca po miesiącu, na sześć dni staje się zakładnikiem bohaterów swojego filmu. Zrealizowany przez niego dokument to pierwsza i być może jedyna okazja przyjrzenia się organizacji i życiu wojowników świętej wojny.